واردات فولاد هند در سال اخیر

به گزارش معدن نیوز -واردات فولاد هند در حدود یک سال گذشته به دلیل تأثیر منفی بر فروش داخلی توجه قابل توجهی را به خود جلب کرده است. داده های جمع‌آوری شده توسط بیگ مینت نشان می دهد که واردات در سال مالی 2024 با 34 درصد افزایش به 9.33 میلیون تن در برابر 6.94 میلیون تن در سال مالی 2024 رسیده است. باید یادآوری شود که واردات فولاد در سال 2023 به بالاترین حد هفت ساله رسیده بود و کره، چین و ژاپن سه کشور برتر صادرکننده در سال مالی جاری بودند.

واردات فولاد تخت تمام شده بالاترین میزان را داشت و با 29 درصد افزایش در سال مالی 2024 به حدود 8.2 میلیون تن در مقابل 6.3 میلیون تن در سال مالی 2023 رسید. واردات محصولات نیمه تمام نیز چندین برابر افزایش یافت و به 0.84 میلیون تن رسید.

کره جنوبی با افزایش 11 درصدی به 2.75 میلیون تن در مقایسه با 2.49 میلیون تن در سال مالی 2023 بزرگترین کشور واردکننده برای خریداران هندی بود.
چین با 2.50 میلیون تن پس از آن، افزایش قابل توجهی 60 درصدی را نشان می دهد.

ژاپن هم ویتنام را با 1.18 میلیون تن نسبت به 0.83 میلیون تن از جایگاه سوم خلع کرد و رشدی 42 درصدی را ثبت کرد.

ویتنام یک صادرکننده تهاجمی به هند بود و حجم آن با 137 درصد افزایش به 0.93 میلیون تن (0.39 میلیون تن) رسید.

کره، ژاپن و ویتنام به دلیل قراردادهای تجاری ترجیحی مختلف به طور فعال به هند فولاد صادر می کنند.

هند در سال های اخیر تقاضای بالایی برای فولاد را نشان داده است. داده های JPC نشان می دهد که مصرف فولاد هند در سال مالی 2024 بیش از 13 درصد افزایش یافته و به 136 میلیون تن در مقایسه با 120 میلیون تن در سال گذشته رسیده است.

بارندگی‌ها به صورت پراکنده و حتی در مناطق خاصی کم بود و باعث شد که خرید فولاد ثابت بماند و بخش پروژه خرید مناسبی را در سال های اخیر انجام داده است. بخشی از این تقاضای داخلی از طریق واردات تامین می‌شد که اساساً به دلیل ضریب دوام هزینه بود.

فولاد وارداتی در مقایسه با داخلی ارزان‌تر بود و داده‌های بیگ مینت نشان می‌دهد که میانگین قیمت‌های ورق ‌نورد گرم (HRC) از کشورهای توافق‌نامه تجارت آزاد (FTA) بیش از 1800 INR در هر تن (22 دلار در تن) کمتر از قیمت ورق های تولید داخلی بوده است. 

طبق داده های انجمن فولاد ویتنام، تولید انواع فولاد در سال 2023، 7 درصد کاهش یافت و فروش هم بیش از 5 درصد کاهش یافت که در آن مصرف داخلی 16 درصد کاهش یافت. کسادی بخش مسکن و محدودیت اعتبارات بانکی، حاشیه سود را کاهش داد. بنابراین ویتنام به صادرات، که 29 درصد رشد سالیانه داشت، برای تخلیه موجودی مازاد توجه داشت.

ویتنام همچنین مجبور شد جغرافیای جدیدتری را کاوش کند زیرا اروپا، جایی که واردکننده بزرگ محصولات آپارتمانی با ارزش افزوده بود، اشتهای ضعیفی نشان داد. 

از اواسط سال 2023، صادرات به اتحادیه اروپا با دو مانع به ویژه اقدامات حفاظتی و مسائل مربوط به CBAM مواجه شد.

کاهش مصرف در آسیای جنوب شرقی که به طور سنتی بزرگترین بازار خارج از کشور ویتنام بود نیز آن را به شدت به جست و جوی مناطق مختلف جغرافیایی مانند ایالات متحده و البته هند وادار کرد.

کره جنوبی هم دلایل زیادی برای افزایش صادرات داشت. این کشور شاهد 1.3 درصد افزایش تولید فولاد خام در سال 2023 بود درحالیکه تقاضای خانه و قیمت‌های آن با کاهش رشد بخش املاک و مستغلات کاهش یافت. 

مصرف داخلی فولاد ژاپن در سال 2023، 2.6 درصد کاهش یافت و زمینه قوی تری برای صادرات ایجاد کرد. طبق داده های اولیه فدراسیون آهن و فولاد ژاپن، صادرات فولاد و محصولات مرتبط (شامل آهن خام و نیمه خام) در تقویم گذشته با 1.2 درصد افزایش به 33 میلیون تن رسید. صادرات به چین با 28 درصد کاهش قابل توجهی داشت و به 2.85 میلیون تن رسید که می تواند دلیل دیگری باشد که کارخانه های ژاپنی به شدت به خریداران هندی نگاه کنند.

چشم‌انداز

واردات فولاد تمام شده هند ممکن است بیشتر کاهش یابد زیرا دولت به طور فعال در تلاش است تا با عدم تمدید گواهینامه BIS برای کشورهای صادرکننده از صنعت داخلی محافظت کند. 

داده‌های JPC نشان می‌دهد واردات ماه مارس 32 درصد کاهش داشته است. علاوه بر این، از اواخر سال گذشته هیچ رزروی برای واردات جدید مشاهده نشد.

ثانیاً، تقاضای هند در کوتاه مدت ممکن است با توجه به انتخابات و مسائل نقدینگی پیش رو کاهش یابد.