تامیل نادو؛ الگوی موفق هند برای تحول صنعت تولیدی در جنوب آسیا

رشد هند به‌عنوان یک اقتصاد بزرگ مدت‌هاست که به دلیل عدم توسعه یک بخش تولیدی قدرتمند محدود مانده است. سهم تولید در تولید ناخالص داخلی به‌طرز سرسختانه‌ای پایین باقی مانده و حتی طی دهه گذشته، علی‌رغم برنامه عظیم یارانه‌ای دولت برای تشویق شرکت‌ها به «تولید در هند»، کاهش یافته است.

نویسنده این مقاله، پژوهشگر ارشد در مؤسسه اقتصاد بین‌الملل پترسون، مشاور اقتصادی سابق دولت هند و مشاور دولت تامیل نادو است.

با توجه به فرصت ایجاد شده توسط خروج گسترده سرمایه از چین، آیا می‌توان این ناکامی را جبران کرد؟

نشانه‌هایی از امید وجود دارد. یکی از ایالت‌های جنوب هند، یعنی تامیل نادو، در حال تجربه یک رونق تولیدی است و شرکت‌های بزرگی چون سیسکو، کورنینگ، فاکسکان، فورد، گوگل، تاتا الکترونیک، تاتا جگوار لندرور و تأمین‌کنندگان نایک را به خود جذب کرده است. این سرمایه‌گذاری‌ها، هند را به زنجیره‌های تأمین جهانی در حوزه‌های الکترونیک، خودروسازی و کفش متصل می‌کنند. رمز موفقیت این ایالت چیست؟

اولین عامل، گستردگی دامنه تولیدات است. سرمایه‌گذاری‌های تولیدی تامیل نادو طیف بسیار وسیع‌تری نسبت به سایر مناطق هند را شامل می‌شود که به‌ویژه فعالیت‌های کاربر زیادی را نیز در بر دارد. این موضوع شگفت‌آور است، زیرا تامیل نادو یکی از ثروتمندترین ایالت‌های هند است. پس چگونه توانسته است تولیدات کاربر بیشتری را جذب کند، در حالی که ایالت‌های بسیار فقیرتر نتوانسته‌اند؟ دلیل اصلی این است که کارخانه‌ها حاضر به استفاده از نیروی کار با دستمزد کمتر، مانند مهاجران از دیگر ایالت‌های هند و زنان هستند. در واقع، ۴۰ درصد از کل زنان شاغل در کارخانه‌های هند در تامیل نادو کار می‌کنند.

عامل دیگر، مقیاس است. چندین پروژه جدید در این ایالت برای ده‌ها هزار نفر شغل ایجاد خواهد کرد. این امر در کشوری که میانگین تعداد کارگران در صنایع کاربر تنها ۲۱ نفر است و توان رقابت جهانی ندارد، خیره‌کننده است.

تامیل نادو برخلاف بیشتر مناطق هند، توانسته این برداشت را ایجاد کند که مکانی نسبتاً آسان برای کسب‌وکار است. این ایالت از دیرباز سیستم آموزشی توسعه‌یافته‌ای داشته که سالانه صدها هزار فارغ‌التحصیل مهندسی تربیت می‌کند. این امر تامیل نادو را به قطب تولید هند، به‌ویژه در حوزه‌های خودرو و قطعات خودرو تبدیل کرده و در سال‌های رونق اقتصادی، سرمایه‌گذاری خارجی مستقیم زیادی جذب کرده است. علاوه بر این، به سرمایه‌گذاران مشوق‌های سخاوتمندانه‌ای ارائه می‌دهد.

اما چنین مشوق‌هایی در سراسر هند نیز وجود دارد و مهندسان مستعد ایالت می‌توانند در جاهای دیگر نیز مشغول به کار شوند. در تامیل نادو، دولت محلی اهمیت حیاتی کاهش ریسک‌های سرمایه‌گذاران را درک کرده است. در این ایالت یک اجماع سیاسی وجود دارد مبنی بر این که سرمایه‌گذاران پس از استقرار در آن، نباید در معرض تغییر سیاست‌های ناگهانی، بی‌توجهی یا تبعیض قرار گیرند.

دو نمونه نشان‌دهنده این موضوع هستند. در سال ۲۰۲۱، حادثه‌ای از مسمومیت غذایی در یکی از کارخانه‌های الکترونیک به‌وجود آمد که احتمال می‌رفت به یک بحران سیاسی تمام‌عیار تبدیل شود. دولت بلافاصله وارد عمل شد و با کارفرما و کارگران همکاری کرد. ضمن کمک سریع به قربانیان، اختلالات عملیاتی کارفرما را به حداقل رساند و استانداردهای ایمنی را ارتقا داد.

همچنین در سال ۲۰۲۱، فورد اعلام کرد که نیاز دارد فعالیت‌های تولیدی خود را در این ایالت متوقف کند. دولت تامیل نادو، با درک واقعیت‌های بازار، به فورد کمک کرد تا با حل مسائل پیچیده مربوط به کار و زمین از این ایالت خارج شود. این تجربه فورد را متقاعد کرد که ریسک‌های انجام کسب‌وکار در این منطقه پایین است. به همین دلیل، هنگامی که این شرکت امسال تصمیم به سرمایه‌گذاری جدید در هند گرفت، بار دیگر تامیل نادو را انتخاب کرد. این مفهوم که خروج آسان، ورود دوباره را تشویق می‌کند، هنوز برای سیاست‌گذاران هندی آسان نبوده است.

اگر هند می‌خواهد بخش تولیدی خود را توسعه دهد، تجربه تامیل نادو باید در ایالت‌های فقیرتر و پرجمعیتی مانند اوتار پرادش، بیهار، راجستان و مادیا پرادش با نیروی کار ارزان‌تر نیز تکرار شود. بدون شک، چالش‌های حکمرانی عظیمی وجود خواهد داشت و پنجره زمانی ژئوپلیتیکی هند برای همیشه باز نخواهد ماند. اما این مدل برای الگوگیری وجود دارد.